Psalms 107

Psalm 107

1Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki. 2Niech to mówią ^a odkupieni przez Pana, ci, których odkupił z ręki wroga; 3I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa ^b. 4Błądzili po pustyni, po bezdrożnym pustkowiu ^c, nie znajdując miasta, gdzie mogliby zamieszkać. 5Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza. 6A gdy zawołali do Pana w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku ^d; 7I prowadził ich prostą drogą ^e, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać. 8Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich; 9Bo napoił spragnioną duszę ^f, a głodną duszę napełnił dobrami. 10Siedzieli w ciemności ^g i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem; 11Bo buntowali się przeciw słowom Boga ^h i pogardzili radą Najwyższego. 12Dlatego upokorzył ich serce trudem, upadli, a nie było nikogo, kto by im pomógł. 13A gdy wołali do Pana w swoim utrapieniu, wybawił ich z ucisku; 14Wyprowadził ich z ciemności i z cienia śmierci, a ich pęta rozerwał ⁱ. 15Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i za cudowne dzieła wobec synów ludzkich. 16Bo skruszył bramy spiżowe i połamał żelazne rygle. 17Głupcy z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień. 18Ich dusza brzydzi się wszelkim pokarmem i zbliżają się do bram śmierci. 19A gdy wołają do Pana w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń. 20Posłał swoje słowo ^j i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu. 21Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich; 22I niech składają ofiary dziękczynienia ^k, i głoszą z radością jego dzieła. 23Ci, którzy na statkach wyruszają w morze, handlujący na wielkich wodach; 24Widzą dzieła Pana i jego cuda w głębinach. 25Gdy daje rozkaz, powstaje wicher i podnoszą się fale morskie ^l. 26Oni wstępują aż do nieba i zstępują w głębiny, tak że ich dusza mdleje w niebezpieczeństwie. 27Chwieją się i zataczają jak pijany, a cała ich mądrość zanika. 28Gdy wołają do Pana w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń. 29Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale ^m. 30Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu. 31Niech wysławiają Pana za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich. 32Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą. 33Zamienia rzeki w pustynię, a źródła wód w suchą ziemię ⁿ; 34Ziemię urodzajną zamienia w jałową z powodu niegodziwości tych, którzy w niej mieszkają ^o. 35Pustynię zamienia w jezioro, a suchą ziemię w źródła wód ^p. 36I osadza tam głodnych, aby zakładali miasta do zamieszkania; 37I obsiewali pole, sadzili winnice i zbierali obfity plon. 38Błogosławi im tak, że bardzo się rozmnażają ^q, i nie zmniejsza liczebności ich bydła. 39Ale potem maleje ich liczba i upokorzeni są uciskiem, nędzą i utrapieniem; 40On wylewa wzgardę na władców i sprawia, że błądzą po bezdrożach pustkowia. 41Lecz podnosi nędznego z utrapienia i rozmnaża jego rodzinę jak stado. 42Widząc to, prawi rozweselą się, a wszelka nieprawość zamknie swe usta. 43Kto jest tak mądry, aby tego upatrywał i rozumiał litość Pana ^r?